บทวิพากษ์

ภาพยนตร์ได้รับคะแนน บนเว็บไซต์รวบรวมบทวิจารณ์ รอตเทนโทเมโทส์ พบว่า 92% ของบทวิจารณ์โดยนักวิจารณ์ 12 คนเป็นไปในทางบวก ด้วยคะแนนเฉลี่ย 7/10 [23] สุภาษ เค ฌา (Subhash K. Jha) ระบุว่าภาพยนตร์นี้เป็น ”ชิ้นงานศิลปะ เป็นภาพเขียนสีน้ำที่หยดลงในหัวใจของเราทุกคน ซึ่งไม่ยากเลยที่จะหลงเข้าไปในท่วงท่าของอารมณ์ที่อ่อนไหวเกินจริง อามิร์ ข่าน รู้จักที่จะไม่ทุ่มมากเกินไปในจุดที่เขาสามารถจะเปลี่ยนไปเป็นการแสดงที่ดรามาและเต็มไปด้วยอารมณ์อย่างมากเกินไป”[24] ราชีพ มสันท์ จาก CNN-IBN ระบุว่าพลังของภาพยนตร์แท้จริงอยู่ใน “บทภาพยนตร์ที่แข็งแกร่ง มีราก และน่าจดจำ“ ซึ่งช่วยให้ภาพยนตร์สร้าง ”ประสบการณ์ที่มีอารมณ์ร่วมและอบอุ่นหัวใจเช่นนี้”[25] มนิศ คัชชร (Manish Gajjar) จาก BBC ระบุว่าภาพยนตร์ ”เข้าใจสัมผัสจิตใจของคุณ และผลักคุณให้ลุ่มหลงเข้าไปด้วยการแสดงที่ล้ำเลิศ”[26] ชัสปรีต ปัณโฆหร (Jaspreet Pandohar) จาก BBC เช่นกัน ได้ชี้ให้เห็นว่าภาพยนตร์นี้ “ผลักตัวออกมาไกลมากจากภาพยนตร์กลิ่นมาซาล่าที่ผลิตซ้ำ ๆ เป็นสูตรจากจักรกรบอลลีวูด”[27]

ในเชิงวิชาการ

ในบทความ "Taare Zameen Par and dyslexic savants" ตีพิมพ์บนวารสารสถาบันประสาทวิทยาอินเดีย (Annals of Indian Academy of Neurology) อัมพร จักรวรรติ (Ambar Chakravarty) เขียนถึงลักษณะของโรคดังที่ปรากฏในภาพยนตร์โดยทั่วไปว่ามีความถูกต้องกับโรคดิสเล็กเซีย อย่างไรก็ตาม การที่อิศานมีปัญหากับปัญหาเลขคณิตอย่างง่ายอาจเป็นลักษณะของโรคดิสคัลคูเลียมากกว่าดิสเล็กเซีย แต่อาจแสดงออกมาเช่นนั้นเพื่อเน้นย้ำว่า “อิศานขาดความช่วยเหลือและมีความบกพร่อง” และระบุว่าอิศานเป็นตัวอย่างหนึ่งของกลุ่มอาการ “ดิสเล็กซิกซาวองต์” ("dyslexic savant syndrome") และยังชื่นชมความสามารถทางศิลปะและการเติบโตของอิศานหลังได้รับความช่วยเหลือจากครูนิกุมภ์[28]

ในสาธารณะ

ภาพยนตร์ช่วยยกการรับรู้ปัญหาของโรคดิสเล็กเซียขึ้นอย่างมาก และนำไปสู่การพูดคุยถึงปัญหานี้ในระดับครอบครัวจนถึงนโยบายในอินเดีย อัญชุลี พาวา (Anjuli Bawa) ผู้ปกครองและนักกิจกรรมผู้ก่อตั้ง แอ็กชั่นดิสเล็กเซียเดลี (Action Dyslexia Delhi) กล่าวว่าจำนวนผู้ปกครองที่มายังสำนักงานอของเธอเพิ่มขึ้นสิบเท่าในช่วงเดือนหลังภาพยนตร์ออกฉาย[29]

ภาพยนตร์ถูกประท้วงไม่ให้ออกฉาย เนื่องมาจากจุดยืนของข่านที่สนับสนุนนรรมทา บจาโอ อันโทลัย และวิพากษ์วิจารณ์รัฐมนตรีประจำรัฐคุชราต นเรนทร โมที[30][31] นักเคลื่อนไหวราว 50 คน ประท้วงหน้าโรงภาพยนตร์ในเครือ PVR และ INOX ในวโททรา รัฐคุชราต และออกแถลงการณ์ให้โรงภาพยนตร์ทั้งหมดในรัฐคุชราตไม่ฉายภาพยนตร์เรื่องนี้จนกว่าข่านจะออกแถลงการณ์ขอโทษที่วิจารณ์นเรนทร โมที[30][32] เครือ INOX ท้ายที่สุดยอมงดฉายภาพยนตร์เรื่องนี้ โดยผู้บริหาร ปุษเปนทร สิงห์ ราโฐถ (Pushpendra Singh Rathod) ระบุว่า “เครือ INOX อยู่ข้างรัฐคุชราต“[30]